نام فارسی: گل مریم
نام انگلیسی: Tuberosa
نام علمی: Polianthes tuberosa L
خانواده: (Amarilidacea (Agavaceae
زادگاه: مکزیک
اسامی دیگر: Mary flower ; The Pearl
گل مریم (نام علمی: Polianthes tuberosa) گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوشبو که عصاره? آن در عطرسازی استفاده میشود. در زبان انگلیسی آن را tuberose میگویند که از واژه? لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شدهاست. این گل، بومی مکزیک بوده و بسیار خوشبو و معطر است.
این گیاه در ماه های بهار ، پاییز و تابستان بسته به فصل کاشت پیاز ، به گل می نشیند. گل مریم در هندوستان دارای اهمیت ویژهای است و در مراسم عروسی، عزا و آیینهای مذهبی استفاده میشود. در کشور ما نیز این گل به صورت تجارتی تولید میشود.
در ایران از گل مریم بیشتر در تزئین انواع گل ترحیم و تسلیت استفاده میشود. به دلیل معطر بودن آن در دنیا منحصربهفرد است و به دلیل همین مزیت در دنیا جایگاه ویژهای دارد و هر ساله مقدار زیادی از این نوع گل به سراسر جهان و بخصوص به اروپا صادر میشود.
گل مریم گلی خوشبو است که در صنعت عطرسازی بسیار کاربرد دارد. این گل از نظر ظاهری هم جلوه ای فوق العاده دارد. ما علاوه بر معرفی گل مریم به روش تکثیر آن نیز میپردازیم.
بهتر است آن را در محیط گرم و مرطوب بکارید تا بهترین رشد را داشته باشد؛ ولی گل مریم یک ویژگی خوبی که دارد این است که در آب و هوای سرد هم رشد میکند، فقط کافی است آن را در محیط پرنورتر و گرمتر قرار دهید.
مریم در صنعت و تجارت یکی از مطرحترین گلهاست، چون هم زیباست و هم بسیار معطر و خوشبو است. او طول عمر بیشتری نسبت به سایر گلها دارد و راحتتر با شرایط مختلف تطبیق پیدا میکند. قد شاخههای آن بلند است و ممکن است تا نیممتر هم باشد.
در ایران پرورش گل مریم بصورت تجارتی تولید می شود. گل مریمی که در ایران تولید می شود به علت معطر بودن آن در جهان منحصر به فرد است و به علت همین فواید در جهان جایگاه ویژه ای دارد و هر ساله اندازه زیادی از این مدل گل به سراسر دنیا وبخصوص به اروپا صادر می شود.
زیرا شرایط تکثیر و پرورش گل مریم در این کشورها وجود ندارد. این گل را نباید شبانگاه در اتاق خواب نگهداری کرد. برگ های آن از نظر شکلی مثل ذرت است. میانه ساقه این گیاه محل مناسبی برای گل دهی است.
این گل طولی حدود 80 سانتیمتر دارد. نصف بیشتر این ساقه دارای برگ های کوتاه بوده و در قسمت پایانی ساقه هم تجمعی از گل های مریم ظاهر می شود. این گل ها در نمونه اشکال ستاره ای یا گوشتی دیده می شوند.
روش تکثیر گیاه مریم:
تکثیر آن از طریق پاجوش و بذر صورت می گیرد. پاجوش ها همان پیازچه های مربوط به پیاز اصلی هستند و تعداد آنها به محیط کاشت پیاز بستگی دارد. در شرایط نیمه گرمسیری از هر گیاه 15-20 پیازچه تولید می شود. با این حال عملکرد پیازها تحت تاثیر زمان کاشت و فاصله گیاه و عمق کاشت و مواد تنظیم کننده رشد و میزان تأمین آب مناسب قرار می گیرد.
گل مریم بوسیله بذر نیز می تواند تکثیر شود. اگر چه فرم سینگل بارورتر بوده و فرم دابل آن عقیم می باشد.
حداقل اندازه محیط پیاز برای گل دهی سانتیمتر 7-5 / 6 می باشد. پیازچه های گل مریم برای افزایش پیازهای بارور و کاری نیاز به چرخه رشد 2-3 ساله دارند. پیازهایی که محیط کمتر از سانتیمتر 4 دارند در اولین فصل می توانند سانتیمتر 7-5 / 6 رشد داشته باشند و در دومین سال می توانند بیشتر از سانتیمتر 11 رشد کنند.
در مرحله رویش، بخش انتهایی در قاعده حداقل 600-800 میکرومتر قطر داشته و ارتفاع بخش انتهایی به 350 400 میکرومتر می رسد. این مرحله تا کامل شدن گل 30-25 روز طول می کشد و به طور معمول 90 روز بعد از کاشت در بهار گل دهی آغاز می شود.
برای تولید گل و سنبله های تجاری قابل عرضه به بازار اندازه بخش انتهایی مهم می باشد. رشد و تمایز بخش انتهایی احتمالا به تأمین کربوهیدراتهای انتهایی محلول در فلسها بستگی دارد.
روشهای تکثیری جنس پولیانتس شامل استفاده از بذر، سوخ و جدا کردن سوخک (پاجوش) از سوخ اصلی می باشد. تکثیر گل مریم بیشتر از طریق پاجوش انجام می شود. در شرایط نیمه گرمسیری، از هر گیاه، 15 تا 20 سوخ و سوخک تولید می شود. گیاهان تولیدشده از سوخها کیفیت گل بهتر و دوره رشد کوتاه تری دارند.
با این حال عملکرد پیازها تحت تاثیر زمان کاشت و فاصله گیاه و عمق کاشت و مواد تنظیم کننده رشد و میزان تأمین آب مناسب قرار می گیرد. حداقل اندازه محیط پیاز برای گلدهی سانتیمتر 7-5 / 6 می باشد. پیازچه های گل مریم برای افزایش پیازهای بارور و کاری نیاز به چرخه رشد 2-3 ساله دارند.
پیازهایی که محیط کمتر از 4 سانتیمتر دارند در اولین فصل می توانند 7-5 / 6 سانتیمتر رشد داشته باشند و در دومین سال می توانند بیشتر از سانتیمتر 11 رشد کنند در مرحله رویش، بخش انتهایی در قاعده حداقل 600-800 میکرومتر قطر داشته و ارتفاع بخش انتهایی به 350-400 میکرومتر می رسد.
این مرحله تا کامل شدن گل 25 – 30 روز طول می کشد و به طور معمول 90 روز بعد از کاشت در بهار گل دهی آغاز می شود. برای تولید گل و سنبله های تجاری قابل عرضه به بازار اندازه بخش انتهایی مهم می باشد. رشد و تمایز بخش انتهایی احتمالا به تأمین کربوهیدرات های انتهایی محلول در فلسها بستگی دارد.
برای تکثیر مریم، از بذر هم می توان استفاده نمود ولی فرم سینگل آن بارورتر بوده و یک نوع از فرم دابل آن عقیم است. تکثیر، از طریق کشت بافت نیز امکانپذیر است .